8.2.09

Beschouw de campagne als geopend!

Als politiek beest - van het genus trekpaard Brabantius - voel ik mij op mijn best als er verkiezingen staan aan te komen. Ik kan amper wachten tot juni! En om te laten zien dat ik wel degelijk mee ben met mijn tijd ga ik dit weblog gebruiken om mijn campagne op gang te trekken.

Bij wijze van primeur wens ik mijn trouwe lezers namelijk deelachtig te maken aan een uiterst belangrijk aspect van het campagne-voeren: de keuze van verkiezingsaffiche en slagzin. Vele collega's spenderen fortuinen aan allerhande reclamebureaus om met iets toonbaars op de proppen te komen - de liberalen bijvoorbeeld draaien er niet zelden hun persoonlijke voorraad zwart geld voor door. De sossen zijn niet veel beter: aangezien zij hun zwart geld lang geleden al in de fik hadden gestoken, werd reclamejongen Patrick Jansens indertijd in de plaats in natura beloond, met het voorzitterschap van de partij en later burgemeesterschap van Antwerpen, om toch maar iets productiefs uit zijn koker te persen.

Ik daarentegen pak het slimmer - en economischer - aan: ik gebruik mijn relaties. Voor deze campagne heb ik in het bijzonder mijn relaties in Washington DC gebruikt. Zoals ik eerder al suggereerde, hebben Bill en Hillary Clinton beloofd mij steun te verlenen voor mijn campagne. Bill heeft de koe direct bij de hoorns gevat, want hij bracht mij in contact met een grafische artiest die nog wat mooi werk voor zijn partij had gedaan. Die mens trok enthousiast aan de slag, en bij deze kan ik u dan ook de eerste proefdrukken van mijn verkiezingscampagne presenteren!



Dit heeft wel iets, al zeg ik het zelf. Aangezien ik een goed klankbord nodig had, en het partijhoofdkwartier hier doorgaans bevolkt wordt door een bende kleffe ja-knikkers waar een mens niks aan heeft, besloot ik maar naar het paleis te trekken om Berre naar zijn mening te vragen.
Alle respect voor onze Vorst, maar die brave mens begon te mekkeren dat de kleuren hem niet zinden: "die couleurs passen precies beter voor d'Ollanders, d'Americains of onze zuiderbuur, mijnen beste Jean-Luc", mocht ik horen.

Bon, terug naar start, en dit was de volgende poging:



Wat denkt ge? Goed genoeg waarschijnlijk, maar ik heb de artiest toch om nog een variatie verzocht:



Mijn persoonlijke favoriet, denk ik. Ik nodig u overigens gaarne uit om mij te laten weten dewelke u verkiest...