29.8.07

De Scheve Palingvisser

Enfin, Berre heeft dus de fakkel - of moet ik eerder zeggen hete kastanje - doorgespeeld aan de Rompuy.

In mijn hoogdagen bij de CVP had ik maar van twee dingen schrik: te laat komen voor het avondeten bij Celie, en de Rompuy - ik bedoel uiteraard Herman, niet Eric, dat flauw stuk leren vest poseurke. Ik heb dus altijd enorm veel respect gehad voor de Rompuy: zijn intellect is legendarisch, vele ordegrootten het mijne overtreffende, en hij kan uit een ongelooflijke collectie Franse citaten en literaire referenties putten om elkeen terstond op zijn plaats te zetten.

Maar persoonlijk heeft het altijd een beetje gewrongen tussen ons - dat is ondertussen allemaal vergeven en vergeten, maar ik wil het toch aanhalen om een punt te maken. De Rompuy stond in mijn regeringen bekend als de 'Scheve Palingvisser' - ik kreeg namelijk in de mot dat er altijd een scheef trekske om zijn mond tevoorschijn kwam als hij iemand grondig aan het coujonneren was, vandaar.

De Scheve Palingvisser was natuurlijk in zijn hoedanigheid van minister van Begroting de eerste boekhouder van de natie - maar daarnaast hield hij er ook een ander boekske op na (Leo was altijd zijn kameraad, misschien dat hij het van hem geleerd heeft): een boekske waarin hij nauwgezet bijhield wie met wie of wat onchristelijke dingen aan het doen was - Wilfried en Johan kunnen ervan meespreken. Hij bouwde zo een encyclopedie aan strategisch nuttige informatie op - dit was lang voor al dat geblog populair werd, waardoor zowat iedereen het interweb kan afschuimen om allerhande rommel op te rakelen.

Maar toen was hij dus enorm gevreesd - ikzelf heb nooit scheve schaatsen gereden op laat ons zeggen het amoureuze vlak, maar ook ik kende mijn zwakke momenten - bijvoorbeeld sprong ik wel eens Comme Chez Soi binnen om een paar filet mignons binnen te spelen terwijl ik eigenlijk verwacht werd bij Celie, die periode dat ze een grote fan was van pastaschotels (ik moet dat Italiaans voer niet zo, het vult niet al te goed). En de Rompuy wist dat soort weetjes altijd te gebruiken om iets gedaan te krijgen.

Ik ga dus de TV-beelden en de foto's in de gazetten goed in de gaten houden - als ik het scheve trekske om zijn mond zie, weet ik dat hij Joelle of Didier een goei peer gestoven heeft, en dat Yves of ikzelf waarschijnlijk weer het veld gaan inkunnen.

Geen opmerkingen: