Le Roi et les Femmes

Berre krijgt in de pers onder zijn royale voeten omdat hij zogezegd geen vrouwelijke ministers van staat heeft uitgenodigd om hem advies-gewijs bij te staan.

Ik weet, ge moogt de Kroon niet ontbloten, maar het is crisis, en ik wil mijn steentje bijdragen om zoveel mogelijk misverstanden die de sfeer momenteel verzuren te ontmijnen - en ik kon altijd enorm goed overweg met Berre (dat was iets anders met dat ijskonijn Bobo indertijd, die kon mij blijkbaar echt niet rieken), dus hij zal het mij wel vergeven als ik hier een en ander verduidelijk.

Laat ons eerst even wel wezen: de Koning ziet de andere sekse graag - en dat is een understatement van het kaliber "Bart De Wever en Olivier Mangain hebben zich niet goed geamuseerd samen tijdens hun intieme tete-a-tete". Onze Vorst heeft zich dan nog redelijk goed ingehouden sinds hij de eedaflegging heeft gepreveld, toen hij nog prins was daarentegen... amaai. Pas op, denk nu niet dat hij zich als een machozwijn of zo gedraagt, neen, die mens koestert een diep, oprecht en waarachtig respect voor vrouwen - behalve misschien voor Fabiola, maar dat die kwezelfeeks un cas special is neemt u graag van mij aan mag ik hopen.

Zeg zelf, de Kroon is voortdurend omringd door vrouwen, hij heeft drie of vier dochters - al naargelang het bureau dat de telling doet - twee charmante schoondochters, een hoop schattige kleinkindjes, en ik kan zo maar doorgaan.

Waarom dan geen vrouwelijke Ministers van Staat of andere politieke coryfeeen met soutien-gorge op de koffie ontvangen? Ik wil nu mijn betoog even pauzeren en er u op wijzen dat ge dit in de pers gelezen hebt, gepresenteerd als betrof het een feit en dat het hele verhaaltje geinstigeerd werd door een drietal dames: Miet Smet, gediplomeerde zagetrees (vraag het maar aan Wilfried), Annemie Neyts, een wicht dat zelfs moest ze juist de grote pot in de lotto gewonnen hebben nog met een verongelijkte pruilsmoel zou rondlopen, en Marie-Antoinette Spaak, een ik moet het toegeven kranige taart, maar laat ons nu even serieus wezen (en met zo'n voornaam hoort ge eerder in de achttiende eeuw thuis).

Wat als ik u nu eens zou zeggen dat het verhaaltje helemaal niet waar is? Dat Berre wel degelijk een stoet politici met dubbel X chromosoom heeft uitgehoord? Hebt ge Laurette in de pers haar beklag horen doen? Fientje Moerman? Freya? Enfin, zelfs een half-militante ex-suffragette als Magda Aelvoet houdt zich koest.

Waarom hebt ge daar dan niks over vernomen, hoor ik u verzuchten. Heel eenvoudig: Berre's betere helft. Paola.

Paola is jaloers - jaloers als de pest. En zo achterdochtig als de controleur die de belastingsbrief van Jean-Marie Dedecker moet doorlezen. Ge kunt haar niet echt ongelijk geven trouwens, en met haar zuiders temperament mag het een mirakel wezen dat die twee nog samen zijn. Ik heb het misschien al gezegd, net na de eedaflegging beloofde Berre zijn leven te beteren, hij is toen letterlijk voor Paola op de knieen gevallen - ontroerend toch na al die jaren nog zo'n blijk van oprechte affectie te zien tussen hen beiden. Hij heeft zijn belofte overigens redelijk goed weten na te houden, maar sommige prive-audienties die Berre uit hoofde van zijn job moest voeren hebben voor serieus wat spanning gezorgd... ik herinner mij die keer dat Lauretje op bezoek was en miljaar nog aan toe, dat kasteel was toen te klein voor twee.

Dus heeft de Koning op een bepaald moment besloten vrouwelijke politici in alle discretie te ontvangen (behalve misschien de lelijkste onder hen) - Van Ypersmeersel de Spirou staat dan op de uitkijk en wanneer Paola even niet kijkt of op het toilet zit smokkelt hij de dames binnen, Berre roept iets van 'Chichou, ik ga mij buiten een halfuurtje met staatszaken bezighouden' en ze trekken naar de verste uithoek van de tuin van Laken om hun ding te doen.

Dat is dus wat er aan de hand is, niet wat die onnozelaars in de gazet u proberen doen geloven.