12.9.07

Klein Pierken

We schrijven begin jaren zeventig.

Jan De Crem, de toenmalige sterke man van de CVP in Aalter en omstreken, hield toen in de zomer memorabele tuinfeesten - zo noemden wij barbecues vroeger - voor vrienden en kennissen. Celie en ikzelf waren in die tijd jonge ouders en goed bevriend met Jan en familie, aldus gaven wij steevast acte de présence.

Naast kilo's varkensribkarbonade en -spiering namen wij toen ook altijd onze klein mannen mee, die dan samen konden ravotten met de kinderen van de andere genodigden. Die gasten beleefden toen onvergetelijke zomers! Jan had ook een zoon, Pieter, door iedereen Klein Pierken genoemd. Pas op, dat is nu natuurlijk een boom van een vent, maar toen had die zijn groeischeut nog niet gekregen en indertijd was dat een klein, tenger manneken. Klein en tenger misschien, maar dan enkel qua fysiek.

Klein Pierken was een beetje speciaal. Dat ventje dacht toen al, om het met Urbanus te zeggen, dat de nulmeridiaan door zijn gat liep. Als de kinderen tikkerke speelden, verstopperke of katteke op den hoge (zeer populair toen, we moesten de gasten voortdurend van onze welgevulde feestdis afduwen) moest Klein Pierken altijd winnen - en hij had een arsenaal aan geniepige truuks om zijn gelijk te halen. Onzen Tom kloeg dat Pierken hem gedurig pietste, neep of beet, iets dat normaal enkel zijn oudere zus toen deed.

En tijdens de legendarisch hete zomer van 1976 - het huidige broeikasfenomeen is er niks tegen in vergelijking - leidde hij een aantal vriendjes naar een verdampte vijver in Knesselare, alwaar hij ze lag te commanderen, een kamp voor hem liet bouwen, wapende met stokken en stenen en ze allerlei kattekwaad liet uithalen - pas op, niks ergs, maar het was duidelijk dat het Klein Pierken gemeend was. Eén van de streken die de Bende van Klein Pierken toen uithaalde, was het met een vuistdikke laag modder besmeuren van de Mercedes van Johan Weyts - de lelijkste parlementariër die de CVP ooit heeft afgeleverd (en dat wil wat zeggen) - die mens vertrok zijn smoel toen in een plooi nog afzichtelijker dan normaal, die de dames aan de feestdis bleek liet wegtrekken. Ge mocht die zomer om water te sparen uw wagen niet schoonmaken, namelijk.

Wij waren het er allemaal roerend over eens: Klein Pierken was een grootse carrière in de politiek voorbestemd!

Op school deed hij het redelijk, maar de meester maakte dikwijls aantekeningen in zijn rapport a la "Pieter kan veel beter dan wat hij nu laat zien". Jan De Crem maakte er zich niet al te veel zorgen over, en stak het op het rotkaraktertje van de kleine. Met de jaren zou dat allemaal wel gladgestreken worden.

En zo passeerde de tijd - we stuurden onze kinderen naar het middelbaar, de hogeschool, of de unief en waren al te druk bezig met onze eigen beslommeringen. De Aalterse tuinfeesten stierven een zachte, stille dood. Ik zag onzen Tom zich ontpoppen tot een verdienstelijk politicus alsook amateur-coureur. Jan De Crem daarentegen zag het ietwat ruimer: zijn zoon was geboren om leiding te geven, en werd klaargestoomd voor grootsheid.

Kabinetsattaché, gemeenteraadslid, burgemeester, kamerlid, fractieleider, kandidaat-partijvoorzitter: Klein Pierken leek het perfecte parcours af te leggen, de kortste lijn naar het premierschap en de geschiedenisboekskens. Maar hij kon zijn toxische persoonlijkheid niet omfloeren - hij werd als kleine gast al met een vurige passie gehaat door zijn slachtofferkes, en later werd het er niet beter op.

Yves Leterme moest bijvoorbeeld niet al te veel hebben van Klein Pierken. Als licentiaat Romaanse filologie kon die laatste namelijk niet nalaten Yves publiekelijk belachelijk te maken als die weer eens gebrekkig Frans begon te bazelen of de Marseillaise en de Brabançonne aan het verwarren was. Yves heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel en een paardengeheugen, en had de éminence grise van de partij achter zich.

Zo is Pierken dus een paar stappen te ver gegaan en heeft hij de verkeerde mens tegen de schenen gestampt. Yves stuurde zijn acoliet (den Deurzen) in het veld, wendde al zijn invloed en macht aan en de rest van het verhaal kent u.

In plaats van de nieuwe Tindemans, is Klein Pierken hoogstens een soort Eric Van Rompuy van de vroege 21e eeuw geworden.

Na al die jaren is er dus nog niks veranderd: Klein Pierken, ge kunt veel beter!

Geen opmerkingen: